PCC od pożyczki – co to jest i kto opłaca?

Każdy pożyczkobiorca wie, że zaciągając dług w parabanku, trzeba go oddać. Jednak oprócz pożyczonego kapitału konieczne jest też zapłacenie odsetek, prowizji i innych dodatkowych opłat, które pobiera firma pożyczkowa. Nie jest to jednak koniec kosztów. Umowy pożyczki podlegają też podatkowi od czynności cywilnoprawnych, czyli w skrócie podatkowi PCC. Wynosi on określony przez ustawę procent od pożyczonej kwoty. Kto ma obowiązek uregulować należność – pożyczkobiorca czy pożyczkodawca? Kto nie musi go płacić?

Co to jest PCC?

PCC to podatek od czynności cywilnoprawnych. Według panującego prawa, trzeba go opłacić przy niektórych transakcji w obrocie gospodarczym. Podatek ten w polskim prawie funkcjonuje od 1 stycznia 2001 roku i zastąpił opłatę skarbową. Jeśli chcemy opłacić podatek należy sporządzić deklarację PCC-3 oraz uiścić odpowiednią kwotę. Prawem regulujacym opłaty PCC jest ustawa z dnia 9 września 2000 roku o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 objęte omawianym podatkiem są:

  • umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
  • każda umowa pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
  • wszystkie umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
  • umowy dożywocia,
  • oraz umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
  • ustanowienie hipoteki,
  • ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego oraz odpłatnej służebności,
  • umowy depozytu nieprawidłowego,
  • umowy spółki.

Sprawdź szeroką ofertę pożyczek z parabanków.

Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych

Obowiązek opłaty PCC od pożyczki nakłada ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z jej znowelizowanymi przepisami od 2019 roku wysokość PCC wynosi 0,5% kwoty zadłużenia, a nie jak wcześniej 2%. Podatek opłaca zawsze pożyczkobiorca. Jednak PCC nie trzeba opłacać jeśli korzystamy z pożyczek prywatnych, udzielanych przez podmiot nieprowadzący w tym zakresie działalności, np. osobę prywatną. Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych dopuszcza jednak pewne wyjątki.

Kto płaci PCC od pożyczki?

Podatek PCC od chwilówki zawsze obciąża pożyczkobiorcę. Należy mieć to na uwadze i pamiętać o tym koszcie, chcąc zaciągnąć pożyczkę w parabanku. Nie zawsz jednak jest to konieczne. Zgodnie z prawem PCC od pożyczki, nie trzeba uiszczać, jeśli:

  • pożycza się od najbliższej, wskazanej rodziny. Pod tym mianem rozumie się różnorakie osoby – m.in. małżonków, rodziny zstępne i wstępne (dziadkowie, rodzice, wnuki, prawnuki), a także rodzeństwo. Termin zwolnienia musi zostać sporządzony i złożony w ciągu 14 dni od daty otrzymania pożyczki;
  • pożyczka jest niższa niż 9637 zł w ciągu 5 lat – to jest ona zwolniona z podatku od razu;
  • są to pożyczki alimentacyjne;
  • pożyczki związane są z ubezpieczeniem społecznym lub zdrowotnym, a także wszelkich uprawnień związanych z osobami niepełnosprawnymi;
  • pożyczki powiązane są ze sprawami obronnymi nauki, szkolnictwa oraz zdrowia;
  • czynności podlegają podatkowi VAT.

Zwolnienie z opłat PCC

Zwolnienie z PCC uzyskuje się również w sytuacji, kiedy:

  • pożyczki udzielane są przez podmioty należące do innej grupy podatkowej niż I. Kwota ta nie może przekraczać 5000 złotych w ciągu 3 lat. Kwota wsparcia nie może łącznie przekroczyć 5 krotności tej kwoty (tj. 25 tysięcy złotych).
  • Pożyczka pochodzi z kas lub funduszów zakładowych czy tzw. pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych.
  • Pożyczki udziela tzw. podmiot gospodarczy, którego praca związana jest z udzielaniem pomocy finansowej (tj. kredytów lub pożyczek), których siedziba nie znajduje się na terenie kraju.